Hayaller, Hülya Koçyiğit edasıyla birden bayılıp doktora gidince, “Tebrikler, hamilesiniz!” diyen bir doktor tebessümüyle uyanmakken hayatlar, bir dolu hormon adını ve yirmiye yakın ilacın ismini size bebeğinizin adından önce öğreten gözyaşları olabilir.
Sapsız armut, çöpsüz üzüm, koçansız elma, çekirdeksiz kayısı arayışlarım neticesiz kalınca, evde kalmanın eşiğinden dönüp 27 yaşında evlendim. Bana kalsa üniversiteyi bitirip hemen o yaz evlenmek ve bir sene sonra da anamın yıllar önce ördüğü bebek yeleklerinin modası geçmeden, güvelere ziyafet çekmeden, onları bebeğime giydirmekti hayalim. Ama olmadı… Güveler bayram etti, yeleklerin modası geçti, naftalin kokusu uçtu gitti.
Evlendiğimde birçok kadın gibi bebeğimin istediğim zaman olacağını sanıyordum. Bebekleri leyleklerin getirdiğinden azıcık hallice bir bilgi ile 7 ay geçti ve hamile kalamamıştım. Hâlbuki klasik film sahnesi olacak, birden sebepsiz yere midem bulanacak, Hülya Koçyiğit koşuşuyla lavaboya koşacaktım. Bir gün kocacığımın kollarına Türkan Şoray edasıyla bayılacak ve hastanede ayılacaktım. Ultra hassas ve aşırı üstüme düşen kocacığım doktora telâşla “Biricik karıcığım, hayatımın anlamı, yaşama sebebinin nesi var doktor?!” diyecekti.Ve doktor da adet gecikmesi falan sormadan ne ara şüphelendi de gebelik testi yaptı bilinmez, hemen müjdeyi verecekti: Tebrik ederim, hamilesiniz! Ve biz de sanki eşimle sadece kırlarda el ele tutuşup gebe kalmışım gibi bir mucizeye şahit olurcasına şaşıracak, çığlıklar ve gözyaşları eşliğinde hastane koridorlarında birbirimize sarılacaktık. Tüm hastalar, sanki ülkenin kurtarıcısını ben doğuracakmışım gibi alkış kıyamet! Ya da dizilerdeki gibi âdetim haftalar sonunda geçince fark edecek, bir test yapacak ve yine tavana zıplayacaktım. Eşime de beklenmedik bir anda test çubuğunu paket yapıp verecektim.E adam da zaten üniversitede çift çizginin anlamını öğrendiği için hemen anlayacak, beni kucağında gezdirecekti. Yine Oğuz Kağan’ı ben doğuracakmışım edası ile konfeti patlatıp havai fişeklerle kutlama yapacaktık …Bunlar hayallerdi.Bir de hayatlar var tabi ki…
Nereden bilebilirdim ki hayaller, “Tebrikler hamilesiniz!” diyen doktor iken hayatlar bana histeroskopi, hsg, usg kavramları, amh ve muhteşem 4’lü (lh ,e2 , fsh, prolaktin) hormonları ile başlayıp gonal ,purogen ,merional ,menopur, fostimon ,orgalutran ,cetrodite ,ovitrelle, progestan ,pruluton, ,yasmin, desolett, tarlusal ilaçları ile devam eden bir listeyi, şu anda hiçbir yere bakmadan hızlıca buraya yazabilecek kadar iyi öğreten doktorları çıkardı karşıma…Tüp bebek ilaçları ve fiyatlarını araştırıp öğreneceğim hiç aklıma gelmezdi. Prospektüslerini ezberlediğim, hangi hallerde kullanıldığını ve saklama koşullarını en çok yaptığım yemek tarifi kadar iyi bildiğim bir yığın ilaç ve işlevlerini, alt ve üst sınırlarını, kimlik bilgilerim gibi ezberlediğim bu hormonlar beni yavruma kavuşturacaktı çünkü.İlk kez hamile kalınca alttan muayene olan ve bunun ne kadar korkunç bir şey olduğunu bana dehşet içinde anlatan ve folik asit içtiği için kendini ilaçlara boğmuş sanan arkadaşımın ağzına kürekle vurma hissiyatım, işte tam da hayatın bana öğrettiği bu gerçekle yüzleştiğim içindi. Benimle 2.tüp bebeğimin sonucunu öğrenmek için hasteneye gelip orada ben heyecanla beklerken, “Üff ben bu hastane ortamını hiç sevmiyorum, geldik bir de bekliyoruz burada bir saattir.” diyen arkadaşımın saçını başını yolmak isteyişim de bu acı gerçekleri defalarca yaşamış olmamdandı. “Yav sen sadece 1 saat sonuç bekliyorsun, ben 527385 kez geldim, kesildim, biçildim, utandım, bayıldım, ayıldım, ağladım, kendimi iğrenç hissedecek hallere girdim ve bebeğim için asla bu cümleyi kurmadım.” desem de beni asla anlamayacak insanlarla tanıştıran hayat tam da buydu…Bu benim hayat hikâyemdi. Ve eğer burayı okuyorsanız sizlerin de hayat hikayesiydi. O arkadaşım da okuyacak ve yine bana kızacak eminim, yine anlamayacak, abartıyorsun diyecek …Ama sizler demeyeceksiniz, çünkü bu hepimizin hikâyesi…İşte tam da burada başlıyor.
