O zamanlar lay lay lom bir bekâr hayatı yaşayan arkadaşım, gözyaşlarımı izleyip bana, bir evlat sahibi olmayı ne kadar çok istediğimi sorunca o anki acıyla, kesretten kinaye, üfürükten teyyare şu cevabı vermiştim: “Eşim, ailem, kimsem olmasın yanımda,bir tek evlâdım kalsın bana.”
Bana çok uzun gelen bir buçuk saatin ardından ,bilgisayar ekranına bakan görevli, “Sanırım hamilesiniz, değer düşük ama pozitif.” dedi. Heyecanla,”Siz değeri söyleyin, beta hcg değeri kaç?” dedim. İlk değer 13 olduğu için en az 2 katı yani 26 olması gerekiyordu. Değer 10, demesiyle birlikte benim musluklar yine açıldı.Numune Hastanesi’nden Kadıköy sahile kadar ağladım. Arkadaşım için, bu kadar ağlamam çok tuhaftı, koca gözlerini açarak sürekli neden bu kadar ağladığımı anlamaya çalışıyordu. “Sen beni anlayamazsın, bu nasıl bir acı yaşamayan bilemez.” şeklinde çeşitli duygu sömürüsü temalı cümleler sarf etsem de duyguları bile sömürülmüyordu ağız tadıyla.Saydam yapısı itibariyle yalancıktan da olsa “ Oyyy kıyamam, vay benim minnoşum çok mu üzülmüş?” diyecek bir tip olmadığı için, sürekli neden bu kadar üzüldüğümü sorup duruyordu. Biraz düşünüp şu cevabı verdim, “Normal bir gebelik olsa bu kadar üzülmezdim, yine hamile kalırım nasılsa diye teselli olurdum. Ama 2.tüp bebek denemem de tutmadı. Normal yoldan zaten hamile kalamıyorum. Hadi hiç anne olamazsam? İşte bunun için çok üzülüyorum.” Yine koca gözleriyle sordu, “Peki mesela ne kadar çok istiyorsun ? Seni anlamak adına soruyorum, bir örnek verebilir misin?” Allah affetsin, Allah öyle bir durumda bırakmasın beni ama o anki hislerimle, üzüntüm ve çaresizliğimle, onun anlayabilmesi adına şu cümleyi kurdum, “Eşim, ailem, sevdiklerim… Kimse olmasın yanımda ama yeter ki bir tane evlâdım kalsın şu hayatta benimle.” Kesretten kinaye, üfürükten teyyare bir cümleydi aslında. O yüzden Allah’ım beni affetmiştir diye umarak O’nun verdiği acıdan, yine O’na sığınıp mutluluk makyajıyla dolanıyordum ortalıkta.
Erdem Hastanesi, tüp bebekle gebelik olmayınca 3 tane aşılamayı ücretsiz yapıyordu. Enteresan ve ters bir kampanya olsa da cikletten çıkan sürpriz bir hediye gibi kabul edip aşılama için yine yollara düşecektim. Tüp bebek tutmamışken aşılamanın tutması düşük ihtimaldi ama bedava olan her şeye atlamak bir Türk geleneği olduğu için hiç düşünmeden kabul etmiştik. O iki aşılamanın beni bu denli yıpratacağını bilsem hiç kabul eder miydim?
