Transfer sonrası normal yaşantıma dönmemi söyleyen doktorumu dinleyip maceradan maceraya koşarken 12 gün boyunca kulak çınlamasından tırnak kırılmasına kadar her değişikliği gebelik belirtisi sanıyordum .
Transferden 12 gün sonra gebelik testi yapılacaktı. Ama o 12 gün bir tüp bebek annesinin ömrü boyunca yaşayabileceği en zor 12 gündü.Çocuğu yoğun bakımda olan ve hayat mücadelesi veren bir annenin 12 günü gibiydi o günler. Çocuğunun beyninde kitle çıkmış ve 12 gün sonra sonuç alacak bir annenin bekleyişi gibiydi bekleyişim.Ameliyattan 12 gün sonra çocuğunun yaşayıp yaşamayacağı belli olacak bir annenin bekleyişi gibiydi. Bunu tüp bebek annesinden başka kimse anlayamazdı. Olumsuz sonuçlanan her tedavideki gözyaşlarını kimse anlayamazdı.Var sandığımız bebeğimiz aslında yoktu…Ne kadar o an kendimizi damacana gibi hissetsek de görmüştük ya bebeğimizi annesinin rahmine doğru yüzerken? Biz de anne olmuştuk ya 12 gün de olsa? Bu hikâyenin bu kadar kısa sürmesinin acısı tarif edilemezdi.Bu da bir gebelikti aslında… Tüp bebek annesi ilk gebeliğini 12 gün yaşıyordu. 9 aydan çok daha uzun, çok daha sancılı, çok daha stresli 12 gün. Hayallerinin ve umutlarının önüne sürekli taş koyduğun bir 12 gün… Özgürce hayal kuramadığın ve her tebessümünde içine diken batan bir 12 gün…
Ben bu acıyı yaşayacağımdan habersiz, mutlu olmaya ve bir şeylerle uğraşmaya çalışarak 12 gün geçirdim.Naz yapmanın çok sıkıcı olduğunu anlayarak battaniyeyi salondan kaldırıp hemen ayaklandım. Öteki gün işime gücüme devam ettim. Araba kullandım merdiven inip çıktım, ev işi yaptım.Hatta bir arkadaşım kermes için yardım istedi, arabamla tepsi tepsi börek çörek topladım, onları arabamdan taşıdım ve hayli yoğun zamanlar geçirdim. Normal hayatına devam et, demişti ya işte doktor? Devam ettim ben de.
Bu sırada kendimde birçok belirti arasam da daha bit kadar bebeciğin rahme tam olarak yerleşmesi mümkün olmadığı için aslında belirti sandığımız her şeyin ilâçların yan etkisi olduğunu yıllar sonra öğrenecektim.Ya da kendini hamile sanmak isteyen beynin illa bir belirti bulmak adına vücuttaki en ufak bir tıkırtıyı gebelik belirtisi sanması da olabilirdi.Ama embriyo tam olarak ana rahmine gömülmeden bir belirti olamazdı. Çünkü gebelik hormonları büyük oranda yerleşme gerçekleşince salgılanıyordu. Oysa ben, gözüm seyirse burnum kaşınsa, dişim gıcırdasa, hamileyim işte, diyordum. Ama o gizemli 12 gün geçmeden bir belirti olamayacağını biliyordum aslında. Yine de her farklılığı belirti sayma hissim her denemede olacaktı. Nihayet 12 gün geçmiş ve kan sonuçlarını 3 kez tekrarlamıştım.
